Η δυσαρέσκεια απέναντι σε αγαπημένα πρόσωπα προκύπτει από μια οδυνηρή ασυμφωνία μεταξύ των προσδοκιών μας και της πραγματικής συμπεριφοράς του άλλου ατόμου.
Ελπίζουμε ασυνείδητα ότι τα αγαπημένα μας πρόσωπα θα προβλέπουν τις επιθυμίες μας και θα ενεργούν σύμφωνα με τη δική μας εικόνα για τον κόσμο, σύμφωνα με τον ανταποκριτή του .
Αυτός ο ψυχολογικός μηχανισμός διαμορφώνεται συχνά στην παιδική ηλικία και μεταφέρεται στις σχέσεις των ενηλίκων. Περιμένουμε την ίδια άνευ όρων υποστήριξη από τους συντρόφους, τους φίλους ή τους συγγενείς που πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να είχαμε λάβει από τους γονείς μας.
Φωτογραφία: Pixabay
Η δυσαρέσκεια είναι ένα είδος αμυντικής αντίδρασης που καλύπτει πιο ευάλωτα συναισθήματα όπως ο πόνος, ο φόβος ή η απογοήτευση. Είναι ευκολότερο να κατηγορήσει κανείς τον άλλον για απροσεξία παρά να αναγνωρίσει τη δική του ευαλωτότητα και την ανάγκη του για αγάπη.
Οι ανομολόγητες προσδοκίες και οι υποθέσεις ότι “οι καλοί σημαντικοί άλλοι πρέπει ήδη να καταλαβαίνουν τα πάντα” γίνονται μια σημαντική παγίδα. Φτιάχνουμε το τέλειο σενάριο στο μυαλό μας, αλλά σπάνια το μοιραζόμαστε φωναχτά.
Όταν η πραγματικότητα καταρρίπτει αυτό το εύθραυστο σενάριο, ο εγκέφαλός μας το ερμηνεύει ως προσωπική προσβολή ή προδοσία. Νιώθουμε ότι δεν μας εκτιμούν, ότι δεν μας σέβονται ή ότι οι ανάγκες μας αγνοούνται σκόπιμα.
Φυσιολογικά, η δυσαρέσκεια πυροδοτεί μια αντίδραση στρες στο σώμα που συνοδεύεται από την απελευθέρωση κορτιζόλης. Αυτή η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε μυϊκή ένταση, προβλήματα ύπνου και εμμονική επανάληψη της κατάστασης στο μυαλό.
Η χρόνια δυσαρέσκεια καταστρέφει τη συναισθηματική οικειότητα και δημιουργεί ένα αόρατο τείχος μεταξύ των ανθρώπων. Τα συσσωρευμένα παράπονα μετατρέπονται σταδιακά σε μια επίμονη δυσαρέσκεια που δηλητηριάζει ακόμα και τις πιο όμορφες αναμνήσεις.
Αν η δυσαρέσκεια δεν δουλευτεί, μπορεί να εξελιχθεί σε παθητική επιθετικότητα, ψυχρότητα ή πλήρη κατάρρευση των σχέσεων. Το άτομο εγκλωβίζεται στο ρόλο του θύματος, στερώντας από τον εαυτό του την ευκαιρία να επουλώσει την πληγή και να προχωρήσει παρακάτω.Το πρώτο βήμα για τη διαχείριση της δυσαρέσκειας είναι να αναγνωρίσετε και να αναγνωρίσετε το γεγονός: “Έχω προσβληθεί”. Πρέπει να αναρωτηθεί κανείς με ειλικρίνεια τι ακριβώς δεν ικανοποιήθηκε η προσδοκία μου και αν αυτή εκφράστηκε καν.
Το δεύτερο βήμα περιλαμβάνει μια ανοιχτή και αδιαμαρτύρητη συζήτηση με το αγαπημένο σας πρόσωπο χρησιμοποιώντας “αυτο-μηνύματα”. Αντί να πείτε: “Με πλήγωσες”, είναι πιο αποτελεσματικό να πείτε: “Ένιωσα πληγωμένη όταν συνέβη αυτό, επειδή αυτό είναι σημαντικό για μένα.
Το τρίτο βήμα είναι να εργαστείτε για την αλλαγή των εσωτερικών στάσεων και να αποδεχτείτε ότι ακόμη και οι πιο κοντινοί μας άνθρωποι δεν μπορούν πάντα να διαβάσουν το μυαλό μας. Το να επιτρέπουμε στους άλλους να κάνουν λάθη και να έχουν το δικαίωμα να είναι ο εαυτός τους μειώνει τη συχνότητα και την ένταση της δυσαρέσκειας.
Η κατανόηση του μηχανισμού της δυσαρέσκειας σας δίνει την ελευθερία να επιλέξετε αν θα συνεχίσετε να υποφέρετε ή αν θα πάρετε την ευθύνη για τα συναισθήματά σας στα χέρια σας. Η ικανότητα να αναγνωρίζετε και να μετασχηματίζετε εγκαίρως τη δυσαρέσκεια είναι το κλειδί για την οικοδόμηση υγιών και διαρκών σχέσεων.
Διαβάστε επίσης
- Γιατί οι άνδρες πρέπει να είναι μόνοι: Πώς η μοναξιά βοηθά στην αποκατάσταση της ψυχικής δύναμης και της συναισθηματικής ισορροπίας
- Γιατί πρέπει να σταματήσετε να μοιράζεστε λεπτομέρειες της προσωπικής σας ζωής με τις φίλες σας: Πώς οι υπερβολικές συμβουλές καταστρέφουν την εμπιστοσύνη σε ένα ζευγάρι.
