Το πρόβλημα των μαραμένων δενδρυλλίων είναι γνωστό σε κάθε κηπουρό, προκαλώντας απορία και ενόχληση.
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το επιμελές πότισμα των δενδρυλλίων είναι αρκετό για να εξασφαλιστεί η υγεία τους, αλλά αυτή η πεποίθηση είναι συχνά λανθασμένη, αναφέρει το .
Η μάρανση των φύλλων όταν το χώμα είναι υγρό είναι ένα προειδοποιητικό σημάδι που υποδηλώνει σοβαρή βλάβη στην υγεία του φυτού. Το σύμπτωμα αυτό δείχνει ότι το ριζικό σύστημα δεν ανταπεξέρχεται στις λειτουργίες του και η αιτία βρίσκεται βαθύτερα από το επιφανειακό στρώμα του εδάφους.
Φωτογραφία:
Η πιο συχνή και ύπουλη αιτία αυτής της κατάστασης είναι η ανάπτυξη ριζικής σήψης που προκαλείται από παθογόνους μύκητες. Αυτοί οι μικροοργανισμοί πολλαπλασιάζονται ενεργά σε υπερβολικά ποτισμένο, κακώς αεριζόμενο έδαφος, προσβάλλοντας τις τρυφερές ρίζες των φυταρίων.
Οι μύκητες εμποδίζουν κυριολεκτικά την ικανότητα των ριζών να απορροφούν υγρασία και θρεπτικά συστατικά, δημιουργώντας το παράδοξο της ξηρότητας σε υγρό έδαφος. Το φυτό αρχίζει να βιώνει φυσιολογική ξηρασία και τα φύλλα του κρεμούν και χάνουν τη σπαργή τους παρά το τακτικό πότισμα.
Για την ανάπτυξη της σήψης των ριζών ευθύνεται σχεδόν πάντα η έλλειψη οπών αποστράγγισης στα δοχεία φύτευσης. Το λιμνάζον νερό στον πυθμένα του δοχείου δημιουργεί ιδανικές συνθήκες για τον πολλαπλασιασμό της παθογόνου μικροχλωρίδας, η οποία είναι καταστροφική για τις ρίζες.
Ένας άλλος κρίσιμος παράγοντας είναι ένα ακατάλληλα επιλεγμένο βαρύ χώμα, το οποίο πήζει και συμπιέζεται μετά από πολλά ποτίσματα. Η πυκνή κρούστα του εδάφους εμποδίζει την πρόσβαση του οξυγόνου στο ριζικό σύστημα, προκαλώντας πείνα οξυγόνου.
Η έλλειψη οξυγόνου προκαλεί το θάνατο των λεπτών ριζών αναρρόφησης, οι οποίες είναι υπεύθυνες για την απορρόφηση του νερού. Ως αποτέλεσμα, το υπέργειο τμήμα του φυτού μένει χωρίς ζωτική θρέψη και αρχίζει να μαραίνεται.
Η χρήση κρύου νερού βρύσης για άρδευση αποτελεί επίσης σοβαρό παράγοντα πίεσης για το θερμόφιλο ριζικό σύστημα. Η απότομη αλλαγή της θερμοκρασίας του εδάφους συμπιέζει τις ρίζες και ευνοεί την ανάπτυξη ασθενειών.
Για να σώσετε ένα δενδρύλλιο που έχει ήδη υποφέρει, πρέπει να αφαιρέσετε προσεκτικά το φυτό από τη γλάστρα και να επιθεωρήσετε προσεκτικά τις ρίζες. Οι υγιείς ρίζες έχουν λευκό ή ανοιχτό γκρι χρώμα και σταθερή δομή, ενώ εκείνες που έχουν προσβληθεί από σήψη είναι σκούρες καφέ και γλοιώδεις.
Εάν εντοπιστεί σήψη, όλες οι κατεστραμμένες περιοχές πρέπει να αφαιρεθούν με ένα αιχμηρό αποστειρωμένο εργαλείο και το υπόλοιπο ριζικό σύστημα πρέπει να αντιμετωπιστεί με ένα μυκητοκτόνο διάλυμα ή υπεροξείδιο του υδρογόνου φαρμακείου. Μετά την επεξεργασία, το δενδρύλλιο θα πρέπει να μεταφυτευτεί σε νέο, πιο χαλαρό έδαφος και δοχείο με υποχρεωτική αποστράγγιση.
Για την αποφυγή προβλημάτων, είναι απαραίτητο να τηρείται αυστηρά το καθεστώς ποτίσματος, ελέγχοντας την υγρασία του εδάφους σε βάθος 1-2 εκατοστών πριν από το επόμενο πότισμα. Ποτίζετε τα φυτά μόνο με μετριασμένο νερό σε θερμοκρασία δωματίου, παρέχοντας στα φυτά επαρκή φωτισμό και σταθερό καθεστώς θερμοκρασίας.
Η τακτική προσεκτική χαλάρωση της επιφάνειας του εδάφους θα αποτρέψει το σχηματισμό πυκνής κρούστας και θα παρέχει συνεχή ροή οξυγόνου στις ρίζες. Η σωστή καλλιέργεια από την αρχή είναι ο μόνος αξιόπιστος τρόπος για την παραγωγή ισχυρών και βιώσιμων δενδρυλλίων.
Διαβάστε επίσης
- Πώς να ποτίσετε μια ορχιδέα με τη μέθοδο της εμβάπτισης: ένα σχέδιο βήμα προς βήμα για πλούσια άνθη
- Τι να κάνετε αν οι πιπεριές ανθίζουν αλλά δεν έχουν ωοθήκες: 3 λειτουργικά σχέδια γονιμοποίησης για άφθονη καρποφορία
